Bu yazıyı evli ve çocuklular için yazıyorum ve sanırım ilk kez sizler için bir yazı yazıyorum. 🙂 “Bekarsın gezersin tabii, biz çocuklarla sahile yürüyüşe bile gidemiyoruz” diyen o kadar çok arkadaşım ya da takipçim var ki! Çocukla gezmek gerçekten imkansız mı? Benim çocuğum yok, elbette bunu deneyimleyemem ama seyahatlerim sırasında 2-3 çocuğuyla gezen o kadar çok insan gördüm ki, “çocukla gezemiyoruz” diyenlere, “Kusura bakmayın, sorun sizde” diyorum. Bu yazıda ise çocukla gezen Türk Gezginler ve benim gözlemlediğim birkaç ilham hikayesi yer alıyor!
Fas’ta Üç Çocuğuyla Seyahat Eden Anne
İlk örneğim Fas seyahatim sırasında tanıştığım bir kadın. Fransız bu kadın, yemek yediğimiz yerde 3 çocuğu ile yanlız bir şekilde yemek yiyordu. Çocuklardan biri 2-3, biri 5-6, diğeri de 9-10 yaşlarındaydı. Sohbet etmeye başladık… Eşi izin alamamış, bizim hanım 3 çocuğunu alıp 10 gün Fas’ı gezmeye gelmiş. En küçüğü dahi masada kendi yemeğini kendi yiyor, hiçbiri mızmızlanmıyordu. Ben hikayeyi duyunca şoka girmiştim, “nasıl yani 3 çocukla Fas’ı mı gezeceksiniz?” diye merakla sorunca Fransız kadın dünyanın en doğal şeyini yapıyormuşçasına “ne olacak ki, onlar da gezmeyi seviyor, birlikte çok güzel vakit geçiriyoruz” dedi. Fas Avrupa ülkelerine benzemiyor, otantik, kaotik, düzensiz… Ama tabii bu Fransız anneyi durdurmamış. Tek avantajı bir zamanlar Fransız sömürgesi olması nedeniyle Fransız kültüründen etkilenmiş olması ve Fransızca bilinme oranının yüksek olması.
O an, o kadını alıp Türkiye’ye getirip tüm annelere seminer verdirmek istedim 🙂 Biz vedalaşıp kalktığımızda annemiz kitap okuyor, çocuklar ise kendi aralarında uslu uslu oynuyorlardı…
Peru-Bolivya Sınırında Sırt Çantalı Gezen Dokuz Çocuk & Dört Aile
Peru’dan Bolivya’ya geçmek için Peru’nun Puno şehrinde otobüs terminalinde bekliyordum. Otobüsün kalkması gereken saat geçmiş, benimle birlikte bekleyen ve görüntülerinden Avrupalı olduklarını anladığım dört aile ve yanlarında dokuz çocuk var, her ailenin en az iki çocuğu var. Çocuklar 4-5 yaşından başlıyor, en büyüğü 12 yaşlarında olsa gerek. Yorgun olduğum ve çocuk gürültüsü duymak istemediğim için uzak duruyorum 🙂 Uzaktan en küçük çocuk da dahil olmak üzere tüm çocukların kendi sırtçantaları olduğunu görünce içimden “ne güzel küçükten öğreniyorlar sırt çantalı gezme kültürünü” diye içimden geçiriyorum…
Sonunda otobüs geliyor, biletli yerime oturunca bir de farkediyorum ki o dokuz çocuğun ortasında kalmışım. Önce içten içe homurdanıyorum, “günlerdir yoldayım, ya bu çocuklar uyutmazsa” diye endişeliyim. Yol uzun ve gece yolculuğu.
Otobüs hareket eder etmez, çocuklar çantalarından defterlerini çıkardılar ve o gün başlarından geçenleri yazmaya başladılar. En küçük olanı henüz yazı yazmayı bilmediği için o günlüğüne resim yapıyordu. Ben çocuklara hayran kalmıştım… Hepsi günlük tutup seyahatlerini yazıyorlardı. Artık nasıl baktıysam, küçük olanı bana resimli günlüğünü uzattı. Machu Picchu’ya tırmanmışlardı ailecek. Resimlerini anlattı bana tatlı tatlı… Sonra diğer çocuklar da günlüklerini okuttular. Çocukların olgunlukları, kendilerini ifade etmedeki başarıları beni şaşırtmaya devam ediyordu. Otobüsün ışıkları sönünce de hepsi mışıl mışıl uyudu. Ne bir mızmızlanma, ne bir “acıktım, susadım” diyen…
Buna benzer pek çok örnek var ama bunlar beni en çok etkileyen ve aklımda kalanlar olduğu için paylaştım.
Çocukla Gezen Türk Gezginler
Örneklerim hep yabancılar değil elbette! Türkiye’de ya da dünyanın farklı yerlerinde yaşayan çocukla gezen Türkler de var, hem de sayıları hiç de az değil! Bir kısmıyla yüzyüze bir kısmıyla internet dünyası vesilesiyle tanıştığım ve hepsinin çocuklarıyla gezmelerine hayran olduğum bu kişileri sizlerle de tanıştırmak, biraz olsun sizlere de ilham vermek istedim. Hadi şu çocukla gezen Türkleri bir tanıyalım:
1 – Löplöpçüler – Özenç ve Semih Diken
Siz onları muhtemelen damak şaklatan yemek önerileriyle tanıyorsunuz, aslında Löplöpçüler ailesi Semih ve Özenç iki kişi başladıkları yolculuklarına şimdi dört kişilik aileleriyle devam ediyorlar. Üstelik öyle herkesin gittiği yerler değil, Uzakdoğu’dan Afrika’ya “çocukla oralara gidilir miymiş” diyeceğiniz yerlere sadece gitmekle kalmıyor, gidip yaşıyorlar. Malezya ve Namibya’dan sonra şimdi de Avustralya’da yaşıyorlar ve her fırsatta çevre ülkelere seyahat edip adını ilk kez duyacağınız hayvanların etlerini yiyorlar 🙂
2 erkek çocuğuyla dünyayı gezen bu tatlı çifti daha yakından tanımak için Loplopculer röportajıma bir göz atabilirsiniz.
2 – Çocukla Gezeriz Biz – Esra Tuncer Er
Tanıdığım en bilinçli annelerden biri Esra. İstanbul Gezileri vesilesi ile tanışmıştık. Artık boyunu aşan bir kızı bir de oğlu var. Çocuklarını da alıp seyahatlere çıkıyorlar ailecek. Doğa gezileri, yurtiçi ve yurtdışında çocukla yaptıkları gezileri keyifle takip edeceğinizden eminim. Sadece gezilerini değil, çocukları ile hafta sonları yaptıkları kültür sanat etkinlikleri ile de örnek bir anne Esra.
İki çocuğuyla dünyayı gezen ve yazan Esra’nın blogu Cocuklagezerizbiz.wordpress.com mutlaka takip edilmesi gereken çocukla seyahat bloglarından biri. Ayrıca sosyal medya hesaplarına da blog üzerinden ulaşarak takip edebilirsiniz.
3 – Tekerimde Dünya – Deniz Kılıç
Deniz’i tanıdığımda eşiyle birlikte Afrika’yı motorla geçiyordu. Türkiye’den yola çıkıp Afrika’nın en güneyine doğru yol alıyorlardı. Bir süre sonra aileye bir kişi daha katıldı. İşin “daha” ilginç kısmı burada başlıyor. Yanlış hatırlamıyorsam bebek daha 6 aylık bile değilken, bir motosiklet bir jeep Bodrum’dan Dakar’a doğru bebişleriyle birlikte yola çıktılar. O zaman pek çok gazeteye haber olmuşlardı, belki siz de görmüşsünüzdür. “Çocuğum var, sahile yürüyüşe bile gidemiyorum” diyenler bir daha düşünsün 🙂
Her fırsatta ailecek seyahat etmeye devam ediyorlar, hatta gezmek isteyenler için alternatif turizm yaptıkları İbex Adventure Club adında bir şirket kurdular.
4 – Minik Gezgin – İnci ve Soner Sarıhan
İnci ve Soner, sanırım çocukla gezmek konusunda Türkiye’nin en ünlü ailesi. Belki ben yakın takip ettiğim için ben öyle sanıyorumdur kim bilir 🙂 Onlar doğayı, doğada bisikletleri ile olmayan seven, çocuklarını da bu şekilde yetiştirmeye çalışan bir çift. İznik’te yaşayan öğretmen çift Soner ve İnci önceleri baş başa bisikletle dünyayı keşfe çıkarlarken, ailelerine katılan Tibet Çınar ile birlikte şimdi 3 kişi olarak bisikletle seyahat etmeye devam ediyorlar. Bisikletle 24 ülke gezdiler. Tibet Çınar de yollarda büyüyen, doğayla iç içe yaşamaya alışan bir birey olarak büyüyor.
Pedalımla 5 Ülke ve Minik Gezgin – Yolda Büyümek isimli iki tane yayınlanmış kitapları var. Hala almadıysanız en kısa zamanda okumanızı öneririm. Onları hayranlıkla izliyorum, siz de Minikgezgin.com adresinden takip edebilirsiniz.
5 – Gezenti Anne – Özlem Demir
İkiz annesi Özlem’in enerjisini blogunu takip etmeye başlayınca hemen farkedersiniz. Hem gezi hem yemek hem de çocukla gezmek konusunda blogunu sürekli güncelleyen bir anne o. Profesyonel iş hayatını bırakıp İngiltere’ye yerleşti. Fotoğraflarını da çok beğeniyorum, eminim sizin de hoşunuza gidecektir. Özlem’in ikizleriyle seyahatlerini Gezentianne.com adresinden takip edebilirsiniz.
6 – Gez Gör Keşfet – Canan Demiray
Canan Demiray, iki çocuğu ve eşi ile birlikte dünyanın altını üstüne getiriyor. Çocukla gezmek için farklı rotalar arayanlar Canan’ın yazlarını veya sosyal medya hesaplarını mutlaka bir gözden geçirmeli. Gezmediği zamanlarda Hürriyet Seyahat ve Parents dergisinde çocukla gezmek konulu yazılar yazıyor ve Baby Joy Radyo’da program yapıyor. Canan da enerjisini çok sevdiğim insanlardan.
7 – Aradığınız Kişi Geziyor – İpek Evci
Sevgili İpek eşinin işi nedeniyle Panama’ya taşınmaları ile birlikte kurumsal hayatı bıraktı. Önce Panama, şimdi ise Amsterdam’da taşıyorlar, Efe ile birlikte her fırsatta dünyanın farklı noktalarına seyahat ediyor ve deneyimlerini paylaşıyor. “Çocukla gezemiyoruz ki” diyenler İpek’in instagram profiline bir göz atsın mutlaka! İpek’in enerjik fotoğrafları içinizi ısıtacak.
8 – Hohhoyyt – Deniz Tarhan
Deniz Tarhan, eşi ve oğlu ile Gürcistan’da yaşıyor son yıllarda. Biz onu oğlu Ada ile baş başa çıktığı uzun seyahatleri ile tanıyoruz. Ailecek gezmek bir yana, 3 yaşında (umarım yanlış hatırlamıyorumdur) çocukla aylarca Asya’da gezdiği dönem beni gerçekten çok şaşırtmıştı. Çocukla seyahat et ve düzenli olarak içerik üret gerçekten çok zor olmalı, Deniz’i tekrar tebrik ediyorum. Bu arada Deniz’in fotoğraflarına da bayılacaksınız.
Çocukla gezen Türk gezginler listesine kadın gezginler listemde yer alan Ayağımın Tozuyla – Melike ve Bavulumdaki Hikaye – Melek’i de eklemek gerek aslında ama onlara diğer listede yer verdiğim için burada tekrar uzun uzun anlatmadım.
Tabii ki Türkiye’de, çocukları seyahat etmeye engel görmeyen, çocuklarıyla seyahat eden pek çok aile var. Ben yakından takip ettiklerimi sizlerle tanıştırmak, cesareti olmayanlara birazcık cesaret vermek istedim.
Sizin de takip ettiğiniz çocuklarıyla gezenler varsa yorum olarak yazıya ekleyebilirsiniz.
Yolda kalın.
23 Yorumlar
Biz anne baba olarak işitme engelliyiz , iki cocuğum işitsel ve işaret dili ile iletişim kuruyoruz.
Oğlum 16 günlükken hemen sehayete cıktık 🙂
Eğlenceli tabi Zor günlerimiz oldu ama cocuklarım dünyayı kefsediyor harika günleri oluyor 🙂
Harikasınız
Çocukla gezerken başına gelebilecek her şeyin, dört duvarda da gelebileceğini kabul ettiğin an kolaylaşıyor her şey. Biz Küçük Gezgin Çakıl ile doģduğundan beri yollardayız. 40 derece ateşlendiği de oldu, öksürükten boğulduğu da. Ama evde olsaydık da bunlar başımıza gelecekti. Biraz rahat olunca,kaygılardan uzaklaşınca çocuk da biz de harika zaman geçiriyoruz:)
http://www.geziyorumoyleysevarim.com
Biz 10 aylık bebişimizle güneşin doğuşunu izlemek için nemruta tırmanmış bir aileyiz onn haricinde vaktimiz el verdikçe gezmeyi ihmal etmiyoruz çantama ev yapımı hemen bozulmucak çokça şeyler koyuyorum oda bizim gibi gezmeyi çok sever oldu küçükten alıştırmak önemli e tabi rahat olmak da şart çok pinpirikli arkadaşlarım var tanıyorum onlarla seyahat ???? ????????????????
Bence çoğumuz biraz pimpirikliyiz çocuk konusunda.En son gezimde Kamboçya ‘dan dönerken uçak yolculuğu boyunca çaprazımdaki ailenin 2 yaşlarındaki oğlu koltuk emniyet kemerinin metal kısmını ağzının tüm bölümlerinde gezdirirken ben perişan oldum ama annesi çok sakindi:)
Çocuk konusunda biraz daha rahat olmalıyız.Çok enselerinde olmak onları da bizleri de yoruyor…
Biz de çocukken toz-toprak içinde büyüdük. Çocukların biraz mikroba alışmasında fayda var 🙂
Biz kızımız 7 günlükken attık sokağa o gün bugündür sokakta ya da seyahatte:) hatta şu anda 3 aylık bir güney amerika turu yapıyoruz. 3,5 yaşında ve dün 16 saatlik gece otobüs yolculuğu yaparak arjantin-şili sınırını geçti. Seyahat etmenin muhteşemliği içine işlemişse çocuk engel değil macera bile olur. Çocuktan önce seyahat eden ama doğumdan sonra çocuğu bahane edip seyahat etmekten kaçınanların ‘gerçek’ seyahatin ne olduğunu hiç bir zaman tatmamış olduğunu düşünüyorum ben. Yoksa o öyle harika bir duygu ki çocuk mocuk durdurumaz insanı:))
Blogum falan yok ama instagram’ım var:) nazanasik
Sevgiler
Sizi İnstagramda bulamadım :/ Bakacağım tekrar, yolunuz açık olsun!
Nazanasik yazınca çıkmıyor mu yav?
Çıktı çıktı, buldum 🙂
Çocukla gezmekten korkmamanın temel kuralının gezi boyunca çocuğa değil, geziye odaklanmak olduğunu söyleyebilirim. Yani gezi süresince “ne yedi ne içti”, “az mı uyudu çok mu” gibi detaylarda boğulmamak gerekiyor. Siz böyle yaptığınızda çocuk da en nihayetinde “ya ben de geziye odaklanayım bare” diyebiliyor. Bazen …????
Biz de gezmeyi seven bir cift olarak oglumuz 8 aylikken onunla yurtdisina cikmayi goze alabildik. Ancak baktik ki hastalik vs ya da bize engel olma soz konusu degil oglumuz 2 yasina geldiginde 14 kez yurtdisi tatili yapmistik. Klasik avrupa ulkelerine ek olarak fas, misir, gurcistan, karadag, dubai, amerika vs. Gittigimiz ulkelerde uzun tren yolculuklari da yaptik hostellerde de kaldik. Hersey gunluk gezilecek yerler ve yolculuk planini cocugun yemek ve uyku programina gore ayarlamakta gizli bence. Herkese cocuklariyla birlikte bol gezmeli bol eglenceli tatiller diliyorum…
İşte bu Neval hanım, sizler gibi örnekleri herkese anlatmalıyız 🙂
Yeni tasarımlı web sayfan hayırlı olsun Sevil. Açık ve net olmuş.
Teşekkürler Ufuk 🙂
Biz de 3 küçük çocukla her fırsatta geziyoruz. Aslında cocuklar için gezi öncesi extra hazırlık da yapmıyoruz hatta valizimizi hep son bir kaç saat hazırlıyoruz.
Yazınız ıcın teşekkürler, cocuk engel değildir….
Sudagidan.blogspot.com
Harikasınız, çok güzel örneklersiniz 🙂
İstanbul Üniversitesinde okurken sultan Ahmet’e çok giderdik. Turistlerin 3-4 çocukla gezmeleri okadar hoşuma giderdiki. O zaman kafaya koymuştum bende böyle Bi anne olmalıyım diye.oldum sanırım ☺️ Darısı senin başına eminim gezgin bi anne olursun
Önümüzde doğru örnekler olması çok önemli!
Biz de Geziyorum Öyleyse Varım ailesi olarak çocukla gezenlerdeniz. Küçük Gezgin Çakıl ile birlikte yeni maceralara da devam ediyoruz. Kolay mı? Zor mu tartışılır. Kimi zaman partnerinle bile zor olabiliyor gezmek. Çocukla gezerken onun size ayak uydurmasını sağlarken bir taraftan da siz ona ayak uydurmak zorundasınız bu denge için de tüm yıl beklediğiniz tatilin tadını çıkarmaya çalısmak ekstra efor. Tabii gece hayatı tamamen bitiyor o yüzden gittiğimiz pek çok şehrin gece hayatına dair birşey bilmediğimizi söyleyebilirim.
Ama çocuk gözüyle yeni yerler kesfetmenin zevki inanılmaz. Öyle detaycılar ki…
Haaa küçük bir dipnot. Çocuk küçükken gezmek her zaman daha kolay oluyor ve bu duruma alıştıkları için büyüdüklerinde seyahatlerinize daha kolay uyum saģlayabiliyorlar.
Tecrübe başka birşey 🙂
Zevkle takipteyiz Semacım.
Çocukla gezmek imkansız değil; ama yabancılara yetişemeyiz bu konuda. Çünkü biz Türkler’in annelik yapısı farklı. Onlar kadar rahat değiliz. Yemek, hijyen, hastalık vs takıntılarımız var. Haydi kendimizi aştık diyelim, o küçücük çocuğa ev yemeği yedirmiyorsun, havaalanında yerlerde emekletiyorsun diyen bir anneler kitlesi var ki, seni gezdiğine gezeceğine hatta anne olduğuna pişman ediyor 😀
Böyle yazıp anne olacakların gözünü korkutmak istemem; ama haksız da değilim. Ama yukarda saydıkların gibi, benim gibi birçok Türk anne (baba) bazı şeyleri göze alacak kadar cesur olabiliyorlar. Çoğalmamız sayenizde, şimdinin gezgin bekarları sayesinde olacak…
Sevgiler…
Sizler öncüsünüz, göz korkutmayın 🙂